Anti-fascist, Anti-racist, Anti-war Music and Art / Αντιφασιστική, Αντιρατσιστική, Αντιπολεμική Μουσική
και Τέχνη

6/8/14

Krzysztof Penderecki - Threnody for the Victims of Hiroshima




 
The most notorious war crime took place on August 6, 1945, when the first American atomic bomb wiped out Hiroshima killing immediately almost 100,000 people (most of them innocent civilians) and thousands more in the next years from radiation. What makes Hiroshima and Nagasaki bombings even more monstrous is that even in a military sense they were needless, because Japan being in hopeless strategic position was about to surrender. Moreover "The Russians had secretly agreed (they were officially not at war with Japan) they would come into the war ninety days after the end of the European war."[1]  So the bombing which was later characterized by scientists like P. M. S. BlackeIt as "the first major operation of the cold diplomatic war with Russia.. .."[2] probably took place because the United States was anxious to drop the bomb before the Russians entered the war against Japan. Thus "the Japanese would surrender to the United States, not the Russians, and the United States would be the occupier of postwar Japan."[3]. Others like James F. Byrnes insisted that "the bomb was too expensive not to use, and dropping the bomb could make the Soviets better behaved in Eastern Europe"[4]. The Truman administration's official excuse of shortening the war and minimizing its casualties never sounded convincing. But whatever its reasons the drop of the atomic bombs was a crime against humanity, which marked the beginning of the Cold War and brought its consequences worldwide, being the first act of nuclear state terrorism.


Today, on the 69nth anniversary of the Hiroshima bombing, we post the famous "Threnody for the Victims of Hiroshima" for 52 string instruments (24 violins, 10 violas, 10 cellos, 8 contrabasses). It is a significant musical work, composed in 1960 by Krzysztof Penderecki. It was granted an award by the UNESCO International Tribune of Composers in Paris, a medal in Japan and numerous performances around the world. The piece was originally titled 8'37'' and it was not composed for Hiroshima. The composer changed its title later, thus giving the composition an anti-war symbolism. It is an exploration of sound mass with tone clusters, tone colors, microtonality, extreme tessituras, and various bowing techniques.

Some notes about the work can be found in these web pages:
http://en.wikipedia.org/wiki/Threnody_to_the_Victims_of_Hiroshima
http://culture.pl/en/work/threnody-to-the-victims-of-hiroshima-krzysztof-penderecki

More comments and analytical information can be found in the following web pages:
http://www.anthonybannach.com/uploads/2/1/6/7/21674290/pendereckipaper.pdf
http://monashcomposers.wordpress.com/2010/05/18/k-penderecki-threnody-for-the-victims-of-hiroshima/

A low resolution scanned version of the score is posted here

_______________
1. Howard Zinn, A People’s History of the United States, 1492-Present
2. ibid.
3. ibid.
4. Andrew J. Rotter, Hiroshima: The World's Bomb

29/7/14

Τέχνη και Ναζισμός: «Ευθυγράμμιση», «εκφυλισμός» και αισθητικοποίηση του πολιτικού

Ενθέματα

 18 Ιουλίου 1937: Τα εγκαίνια του Οίκου της Γερμανικής Τέχνης

 της Πηνελόπης Πετσίνη*

4-pinelopi-5 Στις 18 Ιουλίου 1937, ο Αδόλφος Χίτλερ εγκαινιάζει ένα από τα πιο μεγαλεπήβολα δείγματα του σχεδίου της ναζιστικής προπαγάνδας: τον Οίκο της Γερμανικής Τέχνης (Haus der Deutschen Kunst) στο Μόναχο. Μια μεγαλοπρεπής πομπή –απροσδιόριστο ανακάτεμα αρχαιοελληνικής, κλασικής και τευτονικής αισθητικής–, σκηνοθετημένη με την ίδια σχολαστικότητα που οργανώνονταν οι λαμπαδηδρομίες και τα συλλαλητήρια του ναζιστικού κόμματος κυριαρχεί στους δρόμους της πόλης για ώρες, καθώς το Ράιχ γιορτάζει «Δύο Χιλιάδες Χρόνια Γερμανικού Πολιτισμού». Κεντρική θέση σ’ αυτό το πολυδιαφημισμένο μαζικό θέαμα κατέχει η έκθεση Große Deutsche Kunstausstellung (Μεγάλη Γερμανική Τέχνη), μια μεγάλης κλίμακας παρουσίαση που στόχευε να επιβάλλει μια καθολική και έγκυρη «γερμανική» τέχνη, η προώθηση και επικράτηση της οποίας υπήρξαν αναπόσπαστα συνδεδεμένες με τον αποκλεισμό και τη δυσφήμηση του τότε πρωτοπόρου μοντερνισμού.

25/7/14

Karl Amadeus Hartmann - Concerto Funebre

To Concerto Funebre [1939, rev. 1959] (νεκρικό κοντσέρτο) είναι ένα κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα εγχόρδων σε τέσσερα μέρη:
  1. Introduktion. Largo
  2. Adagio
  3. Allegro di molto
  4. Choral. Langsamer Marsch
Τα πρώτα δύο μέρη:


Τα τελευταία δύο μέρη:

 


Το μοναδικό αυτό κοντσέρτο για βιολί του συνθέτη, που είναι ίσως και το πιο διάσημο έργο του, γράφτηκε τους πρώτους μήνες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και είχε αρχικά τον τίτλο Musik der Trauer (Πένθιμη Μουσική). Είναι μια δημιουργία επηρεασμένη από τη απαισιοδοξία της εποχής, αλλά εμπεριέχει και δύο κοράλ που αντιπαραθέτουν μια έκφραση ελπίδας και αισιοδοξίας. Το τελικό κοράλ βασίζεται σε ένα λαϊκό γερμανικό τραγούδι με τίτλο Unsterbliche Opfer (Αθάνατα Θύματα) το οποίο εμφανίζεται και στην 11η Συμφωνία του Σοστακόβιτς ως αναφορά στα θύματα της επανάστασης του 1905.

Ο Karl Amadeus Hartmann [1905 –1963] ήταν Γερμανός συνθέτης. Υπήρξε συνεπής αντι-φασίστας, αρνούμενος να συνεργαστεί με τους ναζί και αποφεύγοντας τις δημόσιες εκτελέσεις έργων του στη Γερμανία του Χίτλερ. Την εποχή εκείνη παίχτηκαν ελάχιστα έργα του και σχεδόν μόνο στο εξωτερικό. Στη μουσική του συμπεριέλαβε εβραϊκές μελωδίες, τσέχικα κοράλ και αποσπάσματα από έργα απαγορευμένων τότε συνθετών. Περισσότερες πληροφορίες στις παρακάτω σελίδες:
http://orelfoundation.org/index.php/composers/article/karl_amadeus_hartmann/
http://www.schott-music.com/shop/persons/featured/8399/
http://en.wikipedia.org/wiki/Karl_Amadeus_Hartmann




19/7/14

Hannah Höch - Cut with the Dada Kitchen Knife...



Cut with the Dada Kitchen Knife through the Last Weimar Beer-Belly Cultural Epoch in Germany, 1919 is a famous photo-montage work by the Dada artist Hannah Höch.
 

 
It is both an artistic and a political comment on the post WW1 German society, dominated by gender-related inequality and marked by militarism, the industrial boom and the clash between the Weimar government and the left-wing movement.


 More about the work can be read here






11/7/14

Salvador Dali - Construcción blanda con judías hervidas

Construcción blanda con judías hervidas (Soft Construction with Boiled Beans), whose subtitle is 'Premonición de la guerra civil' (Premonition of the Civil War), is a Surrealist Spanish painting produced by Salvador Dalí in 1936.


Source: Spanish Arts

6/7/14

Allen Ginsberg - Howl (Ουρλιαχτό)



του Σπύρου Ραυτόπουλου

Το Ουρλιαχτό, θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα έργα της αμερικανικής ποίησης. Είναι δημιούργημα του Άλεν Γκίνζπεργκ, του μεγάλου ποιητή της λεγόμενης γενιάς των μπητ που συχνά αναφέρεται επίσης με τον όρο μπήτνικ. Στους σημαντικότερους εκπροσώπους του ομώνυμου κινήματος περιλαμβανόταν επίσης η ηγετική μορφή του Τζακ Κέρουακ (βλ. αντιπροσωπευτικό αφήγημα «Στον δρόμο») και ο  Ουίλιαμ Μπάροουζ (βλ. αντιπροσωπευτικό μυθιστόρημα «Γυμνό Γεύμα»).




Οι μπητ που εμφανίστηκαν στις αρχές του 1950 αντιπροσώπευαν την αμφισβήτηση του κοινωνικοπολιτικού κατεστημένου και την οξεία κριτική της συμβατικότητας της αμερικανικής ζωής, όντας όχι μόνο με τα κείμενά τους αλλά ως ένα βαθμό και με τον τρόπο της ιδιωτικής τους ζωής εκπρόσωποι μιας ολόκληρης γενιάς που αποζητούσε πραγματική ελευθερία. Δήλωναν τολμηρά την αντίθεσή τους στον στενό κορσέ της κοινωνικής ομαλότητας, ειρωνεύονταν και καυτηρίαζαν την ηθικολογούσα υποκρισία της αστικής ευταξίας και των κυρίαρχων συντηρητικών ηθών, ήταν αντίθετοι προς τον στρατιωτικο-βιομηχανικό πολιτισμό, τον πολιτισμό της καταπίεσης των μειονοτήτων, της καταστροφής και της καταστολής.