Gegen den Krieg by Hanns Eisler (1936)

Information about the work here: http://books.google.gr/books?id=dKHiwNqBUdoC&pg=PA150&lpg=PA150&dq=eisler+hanns+gegen+den+Krieg&source=bl&ots=HaL8qNjIPU&sig=GKV67vf42xkHnZUxEed0jR21nn8&hl=en&sa=X&ei=LR-xU4rvA6ib0wW3zoDwBQ&ved=0CHUQ6AEwCQ#v=onepage&q=eisler%20hanns%20gegen%20den%20Krieg&f=false

Information about Hanns Eisler, one of the most important composers of political music, here:
http://www.hanns-eisler.com/index/index.php?Seite=&Sprache=en
and here:
http://en.wikipedia.org/wiki/Hanns_Eisler

Κάλεσμα από την Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Παραστατικών Τεχνών

στα Προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας  27 | 28 | 29 Ιουνίου 2014

The White Rose, Die Weisse Rose

«Δεν θα σωπάσουμε. Είμαστε η κακή σας συνείδηση. Το Λευκό Ρόδο δεν θα σας αφήσει σε ησυχία!»

    S. Scholl            H. Scholl                    Probst            Wittenstein

        Schmorell                  Graf                Huber

  

Στη χιτλερική Γερμανία μια ομάδα που είχε ως πυρήνα έξι φοιτητές του Πανεπιστημίου του Μονάχου και έναν καθηγητή τους αναλαμβάνει το παράτολμο έργο της έκκλησης για αντίσταση του γερμανικού λαού στη ναζιστική λαίλαπα. Η ομάδα έμεινε γνωστή στην παγκόσμια ιστορία της αντίστασης με το όνομα «Το Λευκό Ρόδο» ("The White Rose", "Die Weisse Rose", "Rosa Blanco") και κατάφερε να δημιουργήσει μια φοιτητική οργάνωση με παρακλάδια στο Αμβούργο, στο Φράιμπουργκ, στο Βερολίνο και στη Βιέννη.

S-Lieder for String Trio and Voice by Alexis Porfiriadis (2008)

H 22χρονη Sophie Scholl ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης Λευκό Ρόδο που έδρασε στη χιτλερική Γερμανία από το 1942 ως το 1943. Συνελήφθη και εκτελέστηκε δια αποκεφαλισμού από τους Ναζί μαζί με τον αδελφό της Hans (25 ετών) και τον Christoph Probst (24 ετών). Περισσότερα για την οργάνωση εδώ: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%8C_%CE%A1%CF%8C%CE%B4%CE%BF

Η Sophie πέρασε τις τελευταίες μέρες της ζωής της στο ίδιο κελί με την Else Gebel, επίσης πολιτική κρατούμενο των Ναζί. Η Else ήταν αυτή επίσης που την ξύπνησε την τελευταία της μέρα. Τότε η Sophie, ακόμα επάνω στο κρεββάτι της αλλά εντελώς ξύπνια, της διηγήθηκε το τελευταίο της όνειρο:

„Ich trug an einem sonnigen Tag ein Kind in langem weißen Kleid zur Taufe. Der Weg zur Kirche führte einen steilen Berg hinauf. Aber fest und sicher trug ich das Kind in meinem Arme. Da plötzlich war vor mir eine Gletscherspalte. Ich hatte gerade noch so viel Zeit, das Kind sicher auf die andere Seite niederzulegen - dann stürzte ich in die Tiefe.“

Ήταν μια ηλιόλουστη ημέρα, κουβαλούσα ένα παιδί που φορούσε ένα μακρύ λευκό φόρεμα και το πήγαινα να βαφτιστεί. Ο δρόμος για την εκκλησία οδηγούσε επάνω σε ένα απότομο βουνό. Παρ' όλα αυτά κουβαλούσα σταθερά και με σιγουριά το παιδί στην αγκαλιά μου. Ξαφνικά μπροστά μου βρέθηκε μία χαράδρα. Πρόλαβα ίσα ίσα να ακουμπήσω το παιδί με σιγουριά στην απέναντι μεριά πριν πέσω στο κενό.

Η Sophie εξήγησε το όνειρό της στην Else ως εξής:

„Das Kind im weißen Kleid ist unsere  Idee, sie wird sich trotz allen Hindernissen durchsetzen. Wir durften Wegbereiter sein, müssen aber vorher sterben, für sie.“

Το παιδί με το λευκό φόρεμα είναι η Ιδέα μας. Αυτή θα επικρατήσει παρά τα εμπόδια. Εμάς μας επιτράπηκε να είμαστε οι πρόδρομοι, αλλά πρέπει πρώτα να πεθάνουμε γι' αυτήν.

Αυτά τα κείμενα χρησιμοποίησα για τη σύνθεση S-Lieder που γράφτηκε για μια συναυλία της Ένωσης Συνθετών Die Andere Saite της οποίας είμαι μέλος. Η συναυλία έγινε το 2008 στην Minoriten Saal στο Graz/Αυστρία.

Η Sophie και οι σύντροφοί της αποτελούν λαμπρό παράδειγμα ανθρώπων που εναντιώνονται στην τυραννία και δεν κοιτούν την δουλίτσα τους και την βολή τους. Ήταν άνθρωποι που έδωσαν τη ζωή τους για τις ουμανιστικές τους ιδέες ενώ οι "νοικοκυραίοι" Γερμανοί εκείνων των χρόνων συνέχιζαν τις ζωούλες τους κλείνοντας τα μάτια τα αυτιά στα εγκλήματα των ναζί. Σήμερα στην Ελλάδα "νοικοκυραίοι" ψηφίζουν τους απογόνους των ταγματασφαλιτών, τους απογόνους των προδοτών, τους απογόνους αυτών που ενώ άλλοι έκαναν αντίσταση αυτοί συνεργαζόντουσαν με τους ναζί και κρεμούσαν σε δέντρα πατριώτες φορώντας φουστανέλες.

www.alexisporfiriadis.blogspot.gr

Hans Werner Henze

Μια σύντομη αναφορά σε έναν σημαντικό Γερμανό σνυνθέτη: Hans Werner Henze [1926 - 2012]

του Σπύρου Ραυτόπουλου

H.W. Henze: Ένας συνθέτης που τα παιδικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τη ναζιστική προπαγάνδα και την αναγκαστική συμμετοχή του στη χιτλερική νεολαία, ενώ η νεότητα και η ωριμότητά του από την αριστερή πολιτική στροφή του και τις κομμουνιστικές του ιδέες (υπήρξε άλλωστε μέλος του Ιταλικού Κ.Κ). Oι ιδέες του τον οδήγησαν και στην Κούβα όπου δίδαξε για ένα χρόνο μέχρι που απογοητεύτηκε από τον Κάστρο. Ωστόσο ο Henze δεν υπήρξε ακραιφνής ιδεολόγος. Τον ενδιέφερε το ανθρώπινο και το κοινωνικό στοιχείο περισσότερο από το ιδεολογικό  και στη διαμόρφωση της δικής του όπως και μιας ευρύτερης κοινωνικοπολιτικής συνείδησης, η τέχνη του είχε πάντα ρόλο να παίξει. Μουσικά πέρασε από την avant-garde και το Darmstadt, από τον σειραϊσμό και τον δωδεκαφθογγισμό σε μια προσωπική γραφή που τις δεκαετίες του 50 και 60 δεν κρινόταν από τους ακραία μοντερνιστές συναδέλφους του ότι βρισκόταν σε επαρκή ρήξη με τον μουσικό συντηρητισμό.

Στην πραγματικότητα οι διαφορές του συνθέτη με τη σχολή του Darmstadt  δεν ήταν απλώς μουσικές αλλά και πολιτικοκοινωνικές. Ο Henze δεν μπορούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα μιας τέχνης που εννοούσε να πορεύεται σε παράλληλους αλλά ποτέ τεμνόμενους δρόμους με εκείνους της πραγματικής κοινωνικής ζωής, σε μια μουσική απολιτική όπως αυτή στην οποία πίστευε ο Schoenberg και άλλοι συνθέτες. Η πολιτικοκαλλιτεχνική του προσέγγιση ήταν πιο κοντά με εκείνες του Kurt Weill, του Hanns Eisler, και ως ένα βαθμό του Paul Hindemith. Εξάλλου η απόστασή του από την ακραία μουσική πρωτοπορία της εποχής ήταν που έκανε και τον Αντόρνο να ισχυριστεί ότι η μουσική του δεν ήταν «επαρκώς χαοτική»! Ωστόσο η αποφυγή των ακροτήτων της αβαντ-γκαρντ και η υφολογική ποικιλία των έργων του Henze, παρότι θεωρήθηκαν από διάφορους μουσικοκαλλιτεχνικούς κύκλους μειονεκτήματα κατάφεραν να τον φέρουν σε επαφή με μεγαλύτερες μάζες από ότι πολλούς άλλους σύγχρονους συναδέλφους του.

Stop the War! from "The Road" by Frederic Rzewski (piano: F.Rzewski)

From Wikipedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Frederic_Rzewski)

Frederic Anthony Rzewski (born April 13, 1938 in Westfield, Massachusetts) is an American composer and virtuoso pianist.

Biography

Rzewski (pronounced zheff-skee) began playing piano at age 5. He attended Phillips Academy, Harvard and Princeton, where his teachers included Randall Thompson, Roger Sessions, Walter Piston and Milton Babbitt. In 1960, he went to Italy, a trip which was formative in his future musical development. In addition to studying with Luigi Dallapiccola, he began a career as a performer of new piano music, often with an improvisatory element. A few years later he was a co-founder of Musica Elettronica Viva with Alvin Curran and Richard Teitelbaum. Musica Elettronica Viva conceived music as a collective, collaborative process, with improvisation and live electronic instruments prominently featured. In 1971 he returned to New York.^[1]

FUSA - Etude ueber den Krieg (2001) by Alexis Porfiriadis

FUSA - Etude über den Krieg, by A.Porfiriadis (2001) from alexis porfiriadis on Vimeo.

Η ηλεκτρονική σύνθεση FUSA - Etude ueber den Krieg δημιουργήθηκε αμέσως μετά τους παράνομους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας. Το πρώτο του μέρος περιλαμβάνει ηλεκτρονικά συνθετημένους ήχους που θυμίζουν εκρήξεις, ηχητικά τοπία αεροπορικών βομβαρδισμών κτλ. Το δεύτερο μέρος είναι ένα είδος μοιρολόϊ για τους νεκρούς της επίθεσης των Αμερικανών και των συμμάχων τους εναντίον του Σερβικού λαού.

Η σύνθεση πραγματοποιήθηκε με τα προγράμματα Supercollider και Pro Tools και με τη βοήθεια του αυστριακού προγραμματιστή και συνθέτη Alberto de Campo. To μόνο προ-ηχογραφημένο υλικό του κομματιού είναι μερικά λεπτά ηχογράφησης γυναικείας φωνής.

The computer-music composition  FUSA - Etude ueber den Krieg was composed after the illegal NATO bombings against Serbia. The first part of the composition includes electronically constructed sounds which are reminiscent of explosions, air strikes etc. The second part is a kind of dirge for the dead caused by the bombings of USA and their allies against the people of Serbia.
The composition is made using Supercollider and Pro Tools, with the assistance of the austrian programmer and composer Alberto de Campo. The only pre-recorded material used in this composition was some minutes of live singing voice.

www.alexisporfiriadis.blogspot.gr

Luigi Nono - Il Canto Sospeso (1955/56)

Il Canto Sospeso (1955/56) 

(The links to the nine movements of the work are given below)

From Wikipedia, the free encyclopedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Il_canto_sospeso)

Il canto sospeso (The Suspended Song) is a cantata for vocal soloists, choir, and orchestra by the Italian composer Luigi Nono, written in 1955–56. It is one of the most admired examples of serial composition from the 1950s, but has also excited controversy over the relationship between its political content and its compositional means.

History

The title Il canto sospeso may be literally translated as "The Suspended Song", though the word sospeso may also be rendered as "floating" or "interrupted". The title is actually taken from the Italian edition of a poem, "If We Die", by Ethel Rosenberg who, together with her husband Julius, was tried and convicted in America of espionage and of passing nuclear secrets to the Soviet Union. Their execution on 19 June 1953 caused outrage in Europe. The phrase in the English original is "the song unsung" (Nielinger 2006, 87).

Nono chose his texts from an anthology published in 1954 by Giulio Einaudi as Lettere di condannati a morte della Resistenza europea, a collection of farewell letters written to loved ones by captured European resistance fighters shortly before their executions by the Nazis. The score is dedicated "a tutti loro" (to all of them) (Nielinger 2006, 85). The premiere was given under the direction of Hermann Scherchen in Cologne on 24 October 1956. Four years later it was performed at the twenty-third Festival of Contemporary Music of the Venice Biennale under the direction of Bruno Maderna (Mila 1975, 382; Nielinger 2006, 83). This Venice performance was recorded for the radio on 17 September 1960 and in 1988, nearly three decades later, became the first commercially released recording of Il canto sospeso.

Four years after completing the work, Nono incorporated its entire fourth movement into his opera Intolleranza 1960 (Nielinger 2006, 83).

The Problem we all live with

The Problem we all live with, 1964
by Norman Rockwell
One of the most famous paintings of the anti-racism civil rights movement. The painting shows a true event, when a little African-American girl, Ruby Bridges, started attending an all-white public school in New Orleans on November 14, 1960. The painting includes the viewer into a burning issue of racial segregation, which was ending in the sixties.

Source:  http://www.cuded.com/2014/03/norman-rockwell-and-his-paintings/

West/East – both sides of intolerance

"West/East – both sides of intolerance" was created by Marcos Rene, Patricia Papp and Luiz Trevisani in Brazil.

Όνειρο και ψέμα του Φράνκο / The Dream and Lie of Franco

Όνειρο και Ψέμα του Φράνκο 

Dream and Lie of Franco

Sueño y mentira de Franco 
 

Series: The Dream and Lie of Franco

 Dimensions: 31.7 x 42.2 cm
 Gallery: Museum of Modern Art, New York, USA 

Dimensions: 31.6 x 42 cm
Gallery: Metropolitan Museum of Art, New York City  

Artist: Pablo Picasso

Completion Date: 1937

Style: Surrealism

Period: Neoclassicist & Surrealist Period

Genre: symbolic painting

Technique: aquatint, etching

Material: paper

Tags: allegories-and-symbols, Francisco Franco, Spanish Civil War

Source: WikiArt 

Η στρατευμένη μουσική και ο Iταλός συνθέτης Luigi Nono

του Αλέξη Πορφυριάδη


Αν ερευνήσει κανείς έργα συνθετών στρατευμένης μουσικής όπως οι Nono, Eisler, Weil, Dallapicola και Henze διαπιστώνει πόσο διαφορετική προσέγγιση είχε ο καθένας απ’ αυτούς πάνω στο ζήτημα της αισθητικής της στρατευμένης μουσικής. Ο Nono υποστήριξε ότι ο συνθέτης πρέπει να βοηθήσει το κοινό που τον ενδιαφέρει να κατανοήσει την αισθητική της avant garde και όχι να απλοποιήσει τις διαδικασίες σύνθεσης, για να μπορέσει το συγκεκριμένο κοινό να τις αντιληφθεί (όπως ήταν π.χ. η προσέγγιση των Θεοδωράκη, Eisler, ή Weil).

Ξένος, Αλέκος - Μουσική (1912-1995)

Λόγω του μεγέθους του υλικού για τον Ζακυνθινό συνθέτη και αγωνιστή Αλέκο Ξένο, η παρουσίαση θα σπάσει σε δύο μέρη: στην παρούσα, που αφορά το μουσικό του έργο, και σε άλλη, που θα αφορά κείμενα κ.α. στοιχεία.

Για λόγους διευκόλυνσης, τα έργα θα παρατίθενται με τη σειρά που εμφανίζονται στον κατάλογο έργο του συνθέτη (βλ. «Κατάλογος έργων Αλέκου Ξένου (1912-1995)» (Μουσικολογία 18, 2003, σσ. 165-207, επανέκδοση στο Η αυτοβιογραφία και το αρχείο του Αλέκου Ξένου, Μουσείο Μπενάκη, 2013, σσ. 219-282).

Από το πλούσιο σχετικό έργο του συνθέτη (που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του) δίνουμε εδώ τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Η δε παράθεση των έργων γίνεται, ως επί το πλείστον, επιγραμματικά. Λεπτομέρειες και σχόλια για τα έργα μπορεί να βρει κανείς στις παραπάνω πηγές.

Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων (20/6) - International Refugees Day (20/6)

Μια αξιέπαινη διαδικτυακή πρωτοβουλία της Ύπατη Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, που αφορά τη συγκέντρωση μαρτυριών προσφύγων για τις δύσκολες συνθήκες της ζωής τους και την προσπάθειά τους για επιβίωση. Οι ιστορίες συγκεντρώνονται εδώ και σε διεθνές επίπεδο εδώ. Στον εμπλουτισμό της σελίδας μπορεί να συμμετέχει ο καθένας ενώ παράλληλα διεξάγεται σχετικός μαθητικός διαγωνισμός. Περισσότερα στοιχεία για την πρωτοβουλία εδώ. (Θυμίζουμε ότι το ιστολόγιο ανθολογεί έργα τόσο Ελλήνων συνθετών της διασποράς όσο και "ξένων" συνθετών που ζουν και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα.)

An important initiative of the United Nations Refugee Agency, collecting testimonials from refugees from all over the world, which can be found here. (We remind that the blog collects works both of Greek composers of the diaspora as well as "foreign" composers who live and work in Greece.)

Καζάσογλου, Γεώργιος [Kazasoglou, Georgios] (1908-1984)

Τέσσερα Πρελούδια της Επιστροφής από το Μέτωπο (περίοδος της Κατοχής), για ορχήστρα.

Four preludes of the return from the front (period of the greek Occupation), for orchestra.

Ξενάκης, Ιάννης [Xenakis, Iannis] (1922-2001)

Nuits (1967-68), για μεικτή χορωδία. Αφιερωμένο στους πολιτικούς κρατουμένους όλου του κόσμου.

Nuits (1967-68), for mixed chorus. Dedicated to the political prisoners of the world.